Umudunu yitirenlere.

Umut güzel birşeydir dostlarım. Eğer bir umudunuz varsa ona sahip çıkın. Kimsenin göremeyeceği bir yerde saklayın. İnsanlar sizin umutlarınız gördüklerinde yok etmek için elinden geleni yapıyor. Bunu bizzat yaşamış bir insan olarak söylüyorum. Umut bağladığım bir insan var. Çok güzel bir hayat için umut bağladım ona ve o bunu fark ettiği andan beri benim umudumu kırmak için beni düşürmek için bana zarar vermek için bir çok şey yaptı. Beni çok üzdü. Her defasında affettim, gururumu ayaklar altına aldım ve onu affettim. Ne onurum kaldı ne de kendime olan saygım. Ardından Kendime olan saygımı, onurumu, gururumu geri kazanabilmek için kabuğuma girdim. Ve o yine beni suçladı. Beni birkez daha kırdı. Tanrı biliyor ya, ben de biliyorum. Ona söylememe rağmen inanmadı ama umrumda değil. Tanrım biliyor, ben biliyorum. Benim umudum hala kırılmadı. Çamurlu yollardan geçti, üzerine yıldırım düştü, insanlar onu çiğnedi ama o hala sapasağlam ve bunu Tanrım biliyor, ben biliyorum. Hayat biraz garip ama unutmamak lazım gecenin en karanlık zamanı güneşin doğmasına en yakın andır. Ortalama bir insan ömrüne 70 yıl dersek. ohoo. :) Yazımı Ah Muhsin Ünlü (Onur Ünlü) den bir şiirle sonlandırmak istiyorum.

birleşmemiz radikal olacak ben kan vereceğim
otobüsler olacak, tirenler, bütün öldürülmüş cumhuriyet şehirleri
saçlarım uzun olacak, bıyıklar, gözlükler, gideceğim
çığlıklarla düzülmüştür aşk şiirleri.
gideceğim ensk ökümde devlet denen şirk,
beb gözüğümde kent gördükçe kırılan gıçlar,
ve bir dizeyi haklar gibi terli ellerim
bu çağın açısını dik tutacaklar.

bana bir öpücük verin yoksa galip döneceğim
ufka bir kesin ordum akıverecek
elimde çözülecek makina ve cinayet
marşlar yazıp halkımla söyleyeceğim yoksa.

inanmışım kaybetmek esrarıdır olmanın
çıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorum.
ipimden kurtulmuşum kaybediyorum.
birleşmiyor ellerimiz haykırıyor trapez
tanklar tank olup geçiyor üstümüzden
helvetius haklı, devlet şaşkın, piyanist kara
memleket sana rağmen ket vururken yarama
şu çıplak çocuk şu tüyük bürk şairi ben
-ve emir "kun" diyor; doğuruluyorum-
"bu ülke"den daha bıçkın tamlama bilmiyorum.
bana bir öpücük verin yoksa şair öleceğim
ikdildar tohmekecek sözüme yoksa
ve bir dizenin tan yerini ağartamsıysa
ellerini tutarım ki kudurtucudur.
bunun için gözlerinin meryem hali sevgilim
gözlerinin meryem hali gerçek yurdumdur
ki zuhrettiğinde ilk formuyla isa yeniden
ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorumdur.

ben bu çağdan bir kere de şerefimle geçeceğim
lazım gelen gülleri göğsüme gömmüşüm
birleşmemiz radikal olacak ben kan vereceğim
bunu daha çok küçükken bir filmde görmüştüm!

Bu arada William Tell huzurlu olursa yeniden inşa edecek o evi.