Copyleft

Yazıyı şu müziği dinleyerek okursanız hoş olur.

Hepimiz görmüşüzdür internet (Örütbağ) sitelerinin en alt kısmında buna benzer bir yazıyı. Örnek olarak;

şeklinde.

Genel olarak bunu bilmeyen varsa da az buçuk tahmin edebiliyordur ne olduğunu. Bilmeyenler için wikipedia da ki copyright maddesi şöyle diyor. "Telif hakkı, herhangi bir bilgi veya düşünce ürününün kullanılması ve yayılması ile ilgili hakların, yasalarla belirli kişilere verilmesidir. Kısaca, orijinal bir yapıtın, eserin kopyalanmasına veya kullanılmasına izin vermeme hakkıdır."


Bilgi veya düşünce ürününü izinsiz kullanamazsın, yayamazsın !


Nasıl yani ya dedirten bir şeydir bu copyright muhabbeti (en azından benim için) Şimdi ben bir müzisyenim diyelim. Bir şarkı yapıyorum, ortaya bir sanat eseri çıkarıyorum ve sanatımı parası olmayan kimseye dinletmek istemiyorum hatta parası olmadığı halde bunu dinleyen densizlere (!) dava açıp bir de onları güzelcene sömürüyorum. Baanne karşim, ben sanatı para için yapıyom demek ki.


Tabi biraz abartılı bir dille anlattım ama yoksulluk sınırı 3 bin 197 lira olan ülkemiz de her iki kişiden birinin iktidarı desteklediğini düşünürsek pek de abartmıyorum...


Ben bi sigara almaya gidiyorum, gelince devam edicem yazmaya (Bu arada bunu buraya yazmama gerek yoktu ama yazmak istedim)


Peki nedir Copyleft ?


Ben bu copyleft yazısını ilk olarak çok sevdiğim müzik grubu Bandista'nın sayfasında görmüştüm. Copyleft kısa bir deyimle eser sahibinin haklarından feragat etmesidir. İyidir, hoştur, candır copyleft. Bana kalırsa zaten eser sahibinin bir hak iddia etmesi saçmalıktır. Ulan insanlar rahatça ulaşamayacaksa ne anlamı var sanatın. Bu nedenle yaşasın korsan müzik, film, kitap, oyun vb. diyorum.


Ha bu arada bu yazının hakları da copyleft...  

Bende de var.

Uzun süredir kendi çapımda yazılar yazıyorum sadece kendim için. Daha doğrusu insanların görüp de bir yorum yapmasını, kendince benim yazdığım şeyleri değerlendirip olumlu ya da olumsuz düşünmesini istemediğim için.

Bu bir tür korkaklık mı ?

Belki de evet. Utanıyorum belki de, yani bu şekilde insanların benim gerçek anlamda ne hissettiğimi bilip o şekilde bana zarar verecek biçimde davranışlar sergilemesinden. Ama artık benim de bi blog'um var. Ziyaretçim olur mu olmaz mı bilmiyorum, gerçi umrumda da değil. Beni yazdığım şeyleri insanlarla paylaşmam konusunda farkında olmadan cesaretlendiren Mehtap'a da çok teşekkür ediyorum buradan. Hadi bakalım, bindik bir alamete gidiyoz kıyamete.


Bu arada başlığa ilham kaynağı olan bu videoyu da paylaşmak istedim.

Bende de var, sanki sende tek kalp var...